De ontluikende bromance van Macron en Sunak inspireert hoop en memes, maar het obstakel van de Brexit doemt op
Wat een verschil een paar weken maakt. Toen Liz Truss deze zomer tijdens het campagnetraject werd gevraagd of de Franse president, Emmanuel Macron, een “vriend of vijand” was, zei ze: “De jury is weg”. Mevrouw Truss werd natuurlijk de kortstzittende premier van Groot-Brittannië.
Haar opvolger, Rishi Sunak, heeft het anders aangepakt dan zijn Gallische buurman. Nadat hij elkaar vorige week voor het eerst persoonlijk had ontmoet op de COP27-conferentie over klimaatverandering van de Verenigde Naties in Egypte, tweette de heer Sunak een foto van hen samen, met een opvallend eenvoudige boodschap die de bladzijde omsloeg over de dubbelzinnigheid van mevrouw Truss: “Vrienden, partners, bondgenoten .”
De deal van maandag tussen Frankrijk en Groot-Brittannië om patrouilles en politie op te voeren om de oversteekplaatsen voor migranten in het Kanaal te onderscheppen, suggereert dat de twee partijen al samenwerken. Geen van beide leiders wil hun betrekkingen door de grensovergangen laten vergiftigen in een tijd waarin zaken als de oorlog in Oekraïne, de klimaatcrisis en de dreigende economische recessie op de loer liggen.
De brouwende bromance tussen de heer Macron en de heer Sunak weerspiegelt ook hun karakters. Beiden zijn voormalige investeringsbankiers – de president was bij Rothschild terwijl de premier samenwerkte met Goldman Sachs – en ze begrijpen financiën en economie veel beter dan de meeste van hun tijdgenoten.
Het zijn pragmatici die huiveren bij politieke grootsheid, eigenschappen waar zowel mevrouw Truss als haar eigen antagonistische voorganger, Boris Johnson, zich aan overgaven. Het zijn sociaal liberale, technologisch onderlegde centristen van begin veertig, die geschiedenis schreven als de jongste leiders in hun land. naoorlogse geschiedenis. Ze hebben een klein postuur en houden van slank gesneden maatpakken (en zijn allebei gefotografeerd met hoodies).
Voor de heer Macron is het een opluchting om niet te maken te hebben met een tegenhanger die Frankrijk ziet als een gemakkelijke vuistslag om af te leiden van binnenlandse crises. Tijdens hun COP27-bijeenkomst leek hij oprecht verheugd meneer Sunak te ontmoeten, en de foto’s van hun handdruk inspireerden zelfs memes op Franse sociale media die suggereerden dat de twee scènes naspeelden uit romantische films zoals Vies dansen en Liefde eigenlijk.
De twee ontmoeten elkaar deze week opnieuw, op de G20-top op Bali. Bovendien heeft de heer Macron de heer Sunak uitgenodigd voor een conferentie in Parijs over Oekraïne in december, en begin volgend jaar zouden ze de eerste formele Engels-Franse top in vijf jaar moeten houden.
Er is echter een obstakel voor een ontluikend Frans-Brits partnerschap: Brexit. De heer Sunak heeft in 2016 voor Leave gestemd en hij moet nog aangeven of hij de wetgeving zal intrekken om het Noord-Ierse Protocol te schrappen en zo het Britse terugtrekkingsakkoord met de EU terzijde te schuiven.
Dit is een ideologische splitsing die ervoor zal zorgen dat er altijd enige afstand tussen de twee zal zijn. Desalniettemin hebben ze al de bereidheid getoond om deze barrière te overwinnen. En de heer Sunak kan op de heer Macron gaan vertrouwen als zijn eerste aanspreekpunt in Europa.
